زغال فشرده با نامهای زغال چینی ، زغال صنعتی ، زغال قالبی و زغال بامبو شناخته می شود. اما عموما آن را با نام زغال چینی میشناسند به جهت اینکه تاریخچه تولید زغال فشرده به کشور چین برمی گردد. چینی ها یک روش جدید و مفید را برای تولید زغال بکار بردند . در این روش بدون قطع درختان و آسیب به آنها مواد اولیه برای تولید زغال فراهم می گردد. به این صورت که از ضایعات دورریز اما قابل بازیافت مواد اولیه زغال چینی را تهیه می کردند.مسلما چنین روشی هم از لحاظ هزینه بصرفه بوده و هم به حفظ و نگهداری محیط زیست کمک شایانی می کند. شما میتوانید با راه اندازی خط تولید زغال فشرده در زابل به سود بسیار بالایی دست یابید.
چند سال پس از شروع واردات زغال چینی متخصصان ایرانی درصدد راه اندازی خط تولید زغال چینی در ایران برآمدند. با توجه به این که امکان تولید مواد اولیه در کشورمان براحتی میسر بوده و زغال چینی هم بسیار مورد توجه مردم قرار گرفته بود تولید کنندگان و سرمایه گذاران بسیاری به احداث کارخانه و ایجاد خط تولید زغال روی آوردند و چون این محصول از فشرده سازی مواد اولیه توسط دستگاههای مخصوص بدست می آمد آن را زغال فشرده نامیدند.پس از آن صادرات زغال فشرده به کشورهای همسایه مانند افغانستان ، ترکیه، کویت، عراق ، قطر ، ارمنستان ، تاجیکستان و چند کشور اروپایی آغاز شد.
از آنجا که شهرستان زابل بدلیل وجود راههای ارتباطی با مناطق تجاری آزاد سیستان ، چاه بهار و مجاورت در خط مرزی ايران و افغانستان یک منطقه تجاری حساس و مهم محسوب می شود. احداث کارخانه تولید زغال فشرده در این منطقه بسیار پرسود بوده و صادرات زغال به کشورهای فوق الذکر نیز به سهولت امکانپذیر می باشد.
شهر تاریخی زابل با مساحت ۳۴۴ کیلومترمربع در شمال شرقی استان سیستان و بلوچستان و در فاصله ۲۰۷ کیلومتری شهر زاهدان ( مرکز استان ) قرار دارد. موقعیت جغرافیایی شهرستان زابل از سمت شمال به شهرستان نیمروز، از سمت شرق به شهرستان هیرمند واز سمت جنوب به شهرستانهای هامون و زهک و از سمت غرب به شهرستان هامون محدود میشود.
شهرستان زابل دارای دو بخش است : زابل که شامل دهستانهای حیدرآباد و بنجار و بخش دوم کرباسک که شامل دهستانهای ژاله ای و کرباسک می باشد.
این شهر محل عبور رودخانه بزرگ هیرمند بوده و برخلاف گذشته که آب آشامیدنی مردم از حفر چاه و قنات تامین میشده در حال حاضر آب شرب از طریق مخازن بزرگ آب به نام چاه نیمه ( چالهها و گودالهای طبیعی بزرگی که از رود هیرمند تغذیه می شوند ) تامین می شود.
در کتیبههای هخامنشیان نام قدیم این شهر زرنکا نامیده شده است.سالیان بعد به حسین آباد و سرانجام در سال ۱۳۱۴ ه.ش طبق مصوبه هیات وزیران به زابل مبدل می شود.
در فرهنگ ایران باستان و در شاهنامه اثر ماندگار حکیم ابوالقاسم فردوسی زابل زادگاه پهلوانان معروف ایرانی بوده است. زابلستان همان سیستان مکانی است که فردوسی بارها در اشعارش از آن در نبردهای تن به تن پهلوانان و قهرمانان و اسطوره های تاریخی شاهنامه نام برده است.از جمله رستم دستان پهلوان اساطیری شاهنامه
بر طبق کتب و منابع خارجی منطقه سیستان حدود ۲۰۰۰ سال پیش و پس از ورود اقوام ایرانی که به سکاها معروف بودند سکستان نامیده شده و در زمان حمله اعراب به ایران سجستان و سرانجام به سیستان تغییر داده شده است.اما بر اساس کتاب تاریخ سیستان نام سیستان از سیوستان که به معنای سرزمین مردان مرد بوده اقتباس شده است.
آب و هوای زابل گرم و خشک و بیابانی است و متوسط بارش سالانه باران در این شهرستان بسیار کم و در حدود ۵۸ میلیمتر بوده و دمای هوا در فصل تابستان اغلب تا ۴۹ درجه سانتیگراد هم می رسد.
زبان متداول آنان در گذشته پارسی میانه یا پهلوی ساسانی بوده است. امروزه اکثر مردم سیستان از جمله ساکنین زابل به زبان فارسی با گویش قدیمی سیستانی و یا بلوچی صحبت می کنند که متاسفانه این گویش دیگر در بین نسل های جدید مرسوم نمی باشد. جمعیتی بالغ بر ۱۷۲هزار نفر در این شهر زندگی می کنند که عمدتا مسلمان و سنی مذهب هستند. از سالیان پیش بسیاری از مهاجرین افغانی نیز در این منطقه ساکن می باشند.
کمتر کسی است که در مورد شهر سوخته نشنیده باشد.این شهر تاریخی زیبا و کهن در فاصله ۵۶ کیلومتری جاده زابل به زاهدان و در حاشیه رود هیرمند و دریاچه هامون واقع شده است. شهر سوخته بر بلندای تپه ای قرار گرفته و مشتمل بر بخشهای مختلف مسکونی، صنعتی، مرکزی، گورستان و بناهای یادمانی بوده است. قلعه رستم ، آتشکده کرکویه ، قلعه سه کوهه و دهانه غلامان از دیگر مکانهای تاریخی زابل محسوب می شوند.