یکی از ویژگی های زغال خوب نحوه ی پخت زغال یا سرخ شدن آن توسط آتش وهمچنین زمان روشن ماندن و کارایی بیشتر می باشد. یک زغال مناسب نباید هنگام روشن شدن ایجاد دود و بوی بد و سردرد کند و دیگر اینکه هنگام خریداری یک زغال مناسب باید به شکل ظاهری زغال و نداشتن ترک بروی آن که به دلیل سوختن بیش از حد کربن آن میباشد دقت داشت چرا که وجود ترک بروی آن یکی از دلایل نا مرغوب بودن زغال بشمار می رود.
امروزه با توجه به رقابت بین شرکتهای تولیدی در بازار و با توجه به ارزش اقتصادی محصولات، هرچه محصول با کیفیت تری به بازار ارائه دهند به همان میزان سود دهی و درآمد بیشتری کسب می کنند و تقاضای مشتریان برای محصولات با کیفیت نیز بیشتر خواهد شد.
زغال چوب یکی از مناسب ترین تجهیزات برای ایجاد گرما و حرارت می باشد. این نوع از زغال هنگام آماده سازی و پخت اگر به صورت کامل در مجاورت هوا قرار گیرد بصورت کامل می سوزد و اگر هوای اطراف آن کاهش یابد یا به اصطلاح آتش خفه شود، ایجاد دود نمی کند و مراحل پخت زغال به صورت آهسته انجام شده و ناخالصی های آن از بین رفته و سپس چوب به زغال تبدیل می شود.
به طور کلی هرچه حرارت دهی به صورت غیر مستقیم و طی مدت زمان طولانی تری صورت گیرد در نتیجه زغال چوب ما به بهترین شکل تبدیل به زغال شده و از میزان کربن آن نیز کاسته می شود.
پس از تولید بریکت ،نوبت به پخت آنها در داخل کوره می رسیم .کوره ها در دو مدل صنعتی و سنتی وجود دارند .به دلیل اینکه زغالها هنگام قرار گیری در کوره های صنعتی به صورت کامل نمیپزد،پخت آنها را توسط کوره های سنتی کامل میکنند.
به دلیل اینکه مراحل پخت زغال در کوره های صنعتی بصورت کامل انجام نمیشود و زغال به شکل نیمه آماده میماند،این زغال ایجاد دود و سردرد شدید میکند و همچنین هزینه ی تولید کوره های صنعتی نسبت به کوره های سنتی کمتر و مقرون به صرفه تر میباشد.
برای تولید زغال فشرده در ابتدا خاک اره را توسط دستگاه های مخصوص فشرده سازی و در دمای ۴۰۰ درجه به وسیله دستگاه اکسترودر به شکل فشرده در آورده و پس از طی این مراحل بریکتهای بدست آمده را داخل کوره ی پخت قرار داده و با دمای ۶۰۰ درجه قطران کشی و گاز زدایی میکنند و در ادامه بریکت ها به کربن خالص تبدیل می شوند.
هنگامی که مصرف کننده زغال را برای روشن کردن بروی گاز یا آتش قرار میدهد عمل گازگیری توسط آتش باید به درستی صورت گیرد اگر این عمل به درستی انجام نشود باعث شکسته شدن زغال و ایجاد صدای شکستن و پرتاب شدن تکه های آن می شود که یکی از نشانه های نامرغوبیت زغال است. یک زغال با کیفیت سیاه رنگ بوده و شکل ظاهری یک دست و وزن کم نسبت به چوب دارد.
اگر چنانچه پخت زغال مصرفی به همراه دود و بو شکستن آن بود،به دلیل بی کیفیت بودن آن می باشد و بهترین روش برای تشخیص یک زغال با کیفیت این است که به بافت و شکل ظاهری آن توجه کنیم. زغال هایی که شکسته و خرد شده اند از نظر ارزش قیمتی نسبت به زغال های بدون شکستگی و سالم ارزان تر هستند.
اگر هنگام خریداری کردن زغال به شکل ظاهری آن توجه کنیم، رگه های قهوه ای رنگی که در زیر بافت زغال قرار گرفته اند یکی از نکات قابل توجهی برای نامناسب بودن زغال است .
